Hayatımda,benden hayatımdan bile çok daha değerli daha önemli, şeylerim var benim.
asla vazgeçemeyeceğim kadar kıymetli bi yaşantım yok yani sizin gibi.
Bazen insan aniden özleyi veriyor bişeyleri,birilerini.
Bu bazen her gün karşılaştığınız biri bazen de hayatınızda sadece bi kez gördüğünüz ve belkide bi daha hiç görmememyi düşünüdüğünüz biri oluyo..
Ama özlüyorsunuz işte bi yerlerde birilerini.
Sabah ilk uyandığınız anda hissediyosunuz..Ayrılık gibi bişey değil bu sadece o anın yarattığı bi duygu ..aniden uyanmak ve özlemek..
Zamanın bazen öyle durmasını istiyorum ki ben karar verene kadar .Ben yeterince düşünene kadar .
Ama biliyorum bir gün değil bir ömür de düşünsem değişen bişey olmayacak .
Hançer benim,yara bende..* başka birine ait bi kelimede olsa beni tanımlıyo.
Bazı analr vardır kendinizi sonsuz bir boşlukta hissetiğiniz ki bunun son olup olmadığını bilmediğiniz.
Herşey boşluktan ibarettir artık.
Unutmaya deyineyim birazda.
O yakıcı duygu..
Kendimize ne dmeliyiz unut mu.
Sana en zevk veren ve en mutlu eden herşeyi unut.Sana umut vaat eden herşeyi..
Biliriz ki böyle bişey mümkün değildir çoğu zaman ki ben bundanda yana değilim. Ne mümkündür ya böyle şeyleri unutmak.
Hatırlamak için uğraşdığımızdan daha ağırdır unutmak.
Unutmak için uğraştığımız çoğu şey hatırladıklarımızdır zihnimizde.
Haydar Ergülen'in bi şiirinden bir bölüm paylaşmak istedim;
''Gözlerimizi uzaklıklar değil ki yalnız
Göze alamadığımız yakınlıklar da acıtır.''
Yorum Gönder