Mane,tekel,peres...

Uykunun bittiği an.

Biliyorum yarın yine binbir küfürle uyanıp hiçbir şey olmamış gibi devam edicem yaşamaya.
Ve bu duyguları hissetmiyor olacağım,bunu bildiğim için yazma gereği duydum.
Saat gecenin dördü.
Daha demin şiddetli bi özlem duygusuyla açtım gözlerimi.Hiç bi anlam yükleyemiyorum şuan ki durumuma..Ne bi rüya gördüm ne de öncesinde bişey yaşadım..Sadece içimde garip bi duygu sanırım ''özlüyorum''...Üzerinden baya bi zaman geçmesine rağmen..Bana bir yüzyıl geçmiş gibi gelsede,tarihe döksek belki bir kaç ay öncesi.O zamanlar gökyüzüne hiç bakmıyordum.Dolunay olan geceler sadece sevimli geliyordu..Güneş sadece kışı sevmediğim için hoşuma gidiyordu..Yağmur yağsa umrumda bile olmazdı -o zamanlar.
Şimdi çok şey değişti..Artık gökyüzüne baktığımda çok şey hissedebiliyorum.Nerede olursak olalım,belki çok uzaklarda belki de yanyana gelemiyecek kadar yakınlıkda,aynı gökyüzünü paylaşıyor olucaz.Aynı güneşle uyanıp aynı yağmurlarda ıslanıcaz..Biliyorum üzülüyor insan ayrılıkları düşününce...Yine de o varken hissetmediğim duyguları,anlayamadıklarımı o yokken hissediyor ve anlıyor olmama seviniyorum işte.Birileri için gitmen gerekiyor bazen..Dendiği gibi bi insanın başka birinin yanında büyümesi çok zor..
Belki seninde gitmesini istemediğin biri gitmiştir çoktan veya sen gitmişsindir isteyerek yada istemeden..Hani özlediğin oluyorsa aniden.. Derin bi nefes al,bak hala aynı havayı soluyosunuz..Ve yarın yine aynı güneşle uyanıyor olacaksınız...- İyi geceler...